Kampioenenbal gaat vrolijk verder
Er waren al een aantal kampioenen bekend, maar vorige week en afgelopen weekend kwamen er weer een aantal bij: tijd om een overzicht te maken van de ploegen met een titel op zak. Maar er is meer, want in het zondagvoetbal is het in drie klassen razend spannend als het om het behalen van het kampioenschap gaat. Volop reden dus om ook daar aandacht aan te besteden.
De kampioenen in het zaterdagvoetbal:
Quick’20 presteerde het om voor de tweede keer achter elkaar kampioen te worden: een erg goed prestatie van het elftal van trainer René Nijhuis dat afgelopen zaterdag op eigen veld met 2-0 van het Drentse Noordscheschut won en de titel in Zaterdag 1E pakte. En dus is de ploeg uit Oldenzaal terug in de top van het amateurniveau; volgend seizoen komt het team in de Vierde Divisie uit. Feitelijk de voormalige Hoofdklasse waarin de zondagtak van de vereniging jarenlang uitkwam. Er is nog één wedstrijd te spelen en wel komende zaterdag bij ASV Dronten. Het is dan een kwestie van nog even volle bak en genieten van een verdiende vakantie en dan op naar het nieuwe seizoen.
Trainer René Nijhuis van de ploeg uit Oldenzaal: ,,Drie jaar geleden koos Quick’20 ervoor om van de zondag hoofdklasse naar het zaterdagvoetbal te gaan. Dat betekende starten in de 2e klasse met als einddoel spelen in de Vierde Divisie. Mij werd gevraagd om dat proces samen binnen drie jaar te begeleiden en realiseren. Hiervoor ben ik ook al twee periodes van drie jaar trainer geweest bij Quick’ 20 en behaalden we promoties naar de Topklasse en uiteindelijk ook promotie naar de Derde Divisie, op dat moment het hoogste amateurniveau. Daar eindigden wij toen als vierde. De twee verloren districtsbekerfinales tegen HSC’21 en Go Ahead Kampen waren een smetje. Ik ben dus nu al negen jaar trainer bij deze vereniging die ik dus goed ken. Veel mogelijkheden met het inpassen van jeugd past bij mij.
Het eerste jaar startten we fantastisch, maar nekte corona onze eerste stap. In het tweede seizoensjaar pakten we meteen de draad weer op en promoveerden overtuigend naar de 1e klasse. Dit seizoen startten we ook sterk met winst van de 1e periode. Daarna te veel blessures gehad waardoor het even wat moeizamer liep, maar onze brede en kwalitatief sterke selectie gaf in de laatste periode/fase wél de doorslag. Ook mentaal maakten we een stap door wedstrijden in de slotfase op wilskracht te winnen. Belangrijk hoogtepunt was de onderlinge wedstrijd tegen de nummer twee, SVZW, waarin wij meer dan zeventig minuten lang met een man minder moesten spelen na rood voor onze keeper. We bogen na de rust een 1-2 achterstand met tien man om in 2-2 waardoor het kampioenschap in eigen hand bleef. Daarna solide alle wedstrijden gewonnen en dus dit kampioenschap niet meer uit handen gegeven.
Ondanks dat we op voorhand een van de favorieten waren en ik wist dat we een paar goede tegenstanders zouden treffen was ik ervan overtuigd dat we kampioen zouden worden, gebaseerd op een kwalitatief goede selectie met daarachter jeugdige talenten. Ik denk dat we zonder corona dit jaar al in de top van de Vierde Divisie zouden hebben gespeeld en daarmee mijn persoonlijke doel (terugkeren in de Derde divisie waar ik mijn vorige periode mee afsloot) zou hebben bereikt. Daarom denk ik ook dat dit team komend seizoen zal strijden om het kampioenschap in de Vierde Divisie. Er zijn ook weinig mutaties in de selectie. Er gaan er drie lager spelen, maar er komt een goede keeper en een goede middenvelder bij. Daarnaast vind ik ook dat er vanuit onder 23 nog drie talentvolle spelers het niveau aankunnen en komen er ook nog vier goede spelers van onze huidige selectie terug van zware blessures. Dus vele luxe keuzes voor komend seizoen met veel kwaliteit.
Tot slot hebben we na het behalen van het kampioenschap twee dagen volop gefeest. Op zaterdag op ons bomvolle sportpark samen met alle leden, sponsors, zangers, supporters vereniging en familie. En op zondag de hele middag en avond met selectie en staf verder gevierd op de fiets op allerlei locaties waar genoeg te drinken was. Een terechte en onvergetelijke gezelligheid na hard werken.”
Sparta Enschede flikte het een treetje lager door op het eigen sportpark met 2-0 van Gramsbergen te winnen. Na een afwezigheid van zes jaar zijn de Spartanen dus weer terug in de eerste klasse. Het was een spannend seizoen waarin het lange tijd tussen vier ploegen ging. Na een sterke eindfase is het de Enschedese club dus gelukt het kampioenschap in de zaterdag tweede klasse J in de wacht te slepen.
Trainer Joost du Gardijn: ,,We hebben een mooi seizoen gedraaid waarbij we vanaf februari in topvorm raakten. De eerste competitiehelft was DOS nog te sterk voor de meeste ploegen en zij verspeelden minder punten dan de rest van de top vier op dat moment: dat waren zij, wij, Gramsbergen en Nieuwleusen. Toen we in februari op vijf punten achterstand kwamen hebben we de koppen bij elkaar gestoken dat resulteerde in een ploeg in grootse vorm die de achterstand van vijf omzette naar een voorsprong van vijf punten en het kampioenschap. We hebben een erg hoog niveau gehaald in de huidige periode van negen overwinningen op rij. Toen we bij Vroomshoop wonnen ging het echt leven en beseften we dat wij de beste ploeg waren die voor de titel ging.
Een paar hoogtepunten: winst bij Vroomshoop, tegenstanders overklassen in de laatste wedstrijden (thuis en uit), het inpassen jonge spelers en mooi is de gehele selectie te zien groeien. Hier hebben we met de gehele staf veel energie in gestoken en ons niet laten afleiden.
Het feest is/was geweldig. Iedereen die dit voor ons geregeld heeft: vlaggen, vuurwerk, ontvangst, feestavond, cadeaus, film, foto’s enzovoorts verdient heel veel complimenten en daar ben ik iedereen heel dankbaar voor. Ook met alle steun die ik van mensen binnen Sparta kreeg ben ik erg dankbaar. Mede daardoor hebben we dit samen kunnen bereiken.
Daarnaast is het elke keer geweldig als je van toeschouwer, supporters, vrienden en mensen en trainers van andere clubs de complimenten krijgt over ons vertoonde spel. Daar doe je het ook voor en dan weet je dat wat je zelf al dacht klopt en dat wordt daardoor mooi bevestigd. Voor Sparta is het mooi dat dit met een team met eigen jongens is bereikt.” (Foto’s: Jason Buitenhuis)
Ook Rigtersbleek vindt langzaam de weg weer omhoog. De ploeg uit Enschede was de beste in de zaterdag derde klasse D en werd daarin vorige week al kampioen. Concurrent Hellendoorn verloor toen en dus was de overwinning van Rigtersbleek bij Bruchterveld een garantie voor het kampioenschap. Het werd een gemakkelijke middag. Dat was het seizoen eigenlijk ook wel, want hoewel Hellendoorn en SVVN lang meededen was het verschil uiteindelijk tien punten met Hellendoorn. De voormalige zondag hoofdklasser speelt komend seizoen dus in de tweede klasse. Jan-Willem van Holland, trainer van de Enschedese formatie: ,,Het seizoen begon natuurlijk geweldig voor ons. Alle wedstrijden voor de winterstop weten te winnen en ook in de beker ging het voortvarend. Zo wonnen we uit bij LONGA. En daarna speelden we thuis tegen onze concurrent Hellendoorn en ook die wedstrijd werd gewonnen. Zo stonden we na elf wedstrijden elf punten voor. Hierna kwam er wat zand in de motor, en ging het wat stroever allemaal. Wél speelden we nog een goede wedstrijd voor de beker uit bij CSV Apeldoorn. We verloren wel, maar speelden weer erg goed. Wel verloren we daar onze aanvoerder door een kruisbandblessure en ook onze voorstopper raakten we door een blessure kwijt. De balans misten we de laatste wedstrijden, maar op individuele kwaliteiten wisten we tóch onze wedstrijden te winnen. Onverwachts werden we uit bij Bruchterveld kampioen. Dik verdiend natuurlijk en dat werd ook goed gevierd. Afgelopen week hebben we dat nog eens dunnetjes overgedaan.
Volgend seizoen in de tweede klasse hopen we uiteraard ook een goed figuur te slaan al zal dat niet zo gemakkelijk zijn; door de versterkte degradatieregeling wordt de tweede klasse een stuk sterker dan voorheen. Handhaven zou dan ook prima zijn. Ik heb er nog geen zicht op of er spelers vertrekken of bijkomen. Wij gaan in ieder geval zelf geen spelers benaderen, maar wellicht doordat we tweede klasse spelen spelers zich misschien nog gaan aanmelden.”
In Aadorp was het ook feest, want ASV’57 keerde na de degradatie vorig seizoen meteen weer terug in de derde klasse. De bezoekers van Marienheem werden met 7-1 naar huis gestuurd en konden de champagneflessen worden ontkurkt. Het was tot en met de laatste speeldag spannend, want concurrent Bornerbroek eindigde op maar drie punten als tweede. Het stond echter al rap 3-0 zodat de Aadorpers na een halve wedstrijd wel al wisten wat ze een uur laten zouden gaan doen: feestvieren. En dat hebben ze geweten in het dorp.
De zondagse kampioenen:
TVC’28 uit Tubbergen werd kampioen in de ‘Noordelijke eerste klasse’ door in Groningen met 3-0 van GVAV/Rapiditas te winnen. De club die een enorme opmars van de vierde naar de Vierde Divisie meemaakte verdient alle lof en speelt volgend seizoen dus op landelijk niveau: een fenomenale prestatie van de club uit sportdorp Tubbergen.
Trainer Michel Mensink: ,,Voorafgaand aan het seizoen werd duidelijk dat wij in regio Noord waren ingedeeld. Vorig seizoen was dit regio Oost. In deze klasse dichtten wij ons vooraf zeker kansen toe om mee te doen voor de bovenste plaatsen. In de voorbereiding hebben we een middag met elkaar gezeten om een doelstelling te bepalen en ook welk gedrag en afspraken hierbij horen. Het resultaat hiervan was dat we best veel eisen van elkaar en dat wel er alles aan zouden doen om een maximaal resultaat te behalen. De start van de competitie was prima. De uitwedstrijd uit tegen NEO liep uit op een teleurstelling en werd verloren met 3-0. Daarna hebben we tot de winterstop uitstekend gepresteerd en sloten we het kalenderjaar af als winterkampioen. Na de winterstop kregen we te maken met blessures, vooral bij jongens die voorin het verschil kunnen maken. Wekelijks was het scherven rapen en je jongens zo goed mogelijk weer op te lappen voor de wedstrijddagen. De punten bleven wel komen totdat we verloren uit bij GOMOS. Dit kwam vooral door een gebrek aan stootkracht voorin. De week erop speelde we op karakter een goede wedstrijd tegen NEO. Helaas bleven we steken op een gelijkspel, maar dit gaf zeker vertrouwen in een goed slot. In de weken erna hebben we een beroep gedaan op een aanvallers van het onder negentien-team en het tweede. Deze twee heren hebben ons in die fase prima geholpen waardoor we lang de voorsprong op NEO konden vasthouden. Totdat we tegen Dalfsen en Emmen slechts één punt haalden waardoor we het kampioenschap niet meer in eigen hand hadden. Door nog één keer er alles uit te persen tegen GVAV/Rapiditas wonnen we verdiend en waren we toch enigszins verrassend ineens tóch kampioen omdat NEO verloor bij Jubbega.
Ik vond het een mooi maar ook een zwaar seizoen. De druk van het bovenaan staat voel je uiteindelijk toch wel. Dan voelt het kampioenschap als een enorme ontlading. Heel TVC is erg betrokken en je gunt iedereen binnen de club dit kampioenschap. Ik verwacht dat TVC zich kan handhaven in de Vierde Divisie. Aan de spelersgroep zal niet veel veranderen zoals dat al jaren niet het geval is. Dat maakt TVC ook sterk. Spelers weten wat ze aan elkaar hebben. Voor mezelf is dit natuurlijk ook een fantastisch resultaat. Deze ervaring neem ik weer mee in mijn verdere trainersloopbaan. Ik ga komend seizoen aan de slag bij Stevo en hoop daar ook wat moois te kunnen neerzetten.”
DTC’07 leverde werkelijk een prestatie van formaat: de ploeg uit Lattrop en Tilligte werd na de titel van vorig jaar in de vijfde klasse wederom kampioen en dus speelt de fusieclub straks voor het eerst in het bestaan in de derde klasse. Spanning was er dit seizoen volop, want tot en met het laatst ging het erom. DTC’07 rekende uiteindelijk af met UD Weerselo, KOSC uit Ootmarsum en De Lutte. Waar twee kleine dorpen groot in kunnen zijn en dat er samen kan worden gefeest net zo.
Wilco Broekhuis, trainer van de kampioensploeg: ,,Een fantastisch en uniek seizoen: 22 wedstrijden, drie verloren, drie gelijk en zestien gewonnen en we stonden negentien wedstrijden op de eerste plaats. Dan ben je denk ik de terechte kampioen. Na het kampioenschap van vorig jaar was handhaving in de vierde klasse een realistische doelstelling. We zijn blijven winnen en pakten thuis tegen De Lutte die op dat moment samen met ons bovenaan stond de periodetitel. We hebben die wedstrijd zeventig minuten met tien man gespeeld en zag in die wedstrijd wederom de drive en passie van mijn ploeg. Na de wedstrijd wist ik dat er misschien nog wel meer in zou zitten.
We hebben fantastische wedstrijden gespeeld, maar om er toch een te noemen dan noem ik de wedstrijd in Tilligte tegen KOSC (4-1 overwinning): de eerste derby in competitieverband.
Het feest na de kampioenswedstrijd was grandioos. In de grote opgezette tent met veel supporters (ongeveer vijfhonderd mensen) was na de huldiging een fantastisch feest tot in de late uurtjes.
Dit team kan zich handhaven in de derde klasse, daar ben ik van overtuigd. Volgend jaar komen er geen spelers bij en de groep blijft intact. Ik ben drie jaar hoofdtrainer met trots hoofdtrainer van DTC geweest met twee kampioenschappen op rij. We hebben twee keer achter elkaar historie geschreven: iets om enorm trots op te zijn.”
Bentelo werd kampioen in Zondag 5A, maar moest daarvoor echt tot het gaatje gaan: pas in de 87ste minuut maakte Teun Hof de enige goal van wedstrijd tegen FC Het Centrum. In Bentelo leek het erop of de plaatselijke vv de Champions League had gewonnen, zó blij waren ze met die ene goal van Hof. In Hengelo ‘hadden ze de p in’, want vv Hengelo stond met 5-0 voor tegen Vosta en had zich al rijk gerekend, maar de ploeg die dit seizoen wel vaker groots presteerde deed het dus toch en na een geweldig seizoen werd de vierde klasse dus weer bereikt.
Trainer Hamoudi Jaafil: ,,We zijn met een grote selectie waarvan er een paar spelers moesten afvallen begonnen. Uiteindelijk gingen we met zestien spelers verder. Alle spelers zijn vanaf het eerste moment hard gaan werken en bijna elke training stonden er zestien man op het veld. Dat is fijn werken.
De eerste competitiewedstrijd was op een donderdagavond tegen Diepenheim. Dat duel we verloren we met 4-1. Ik had het gevoel dat de ploeg er klaar voor, was maar we werden helemaal van de kaart geveegd. Rob Snijders zorgde ervoor dat we rustig bleven en gewoon weer met elkaar moesten trainen. Daarna zetten we ook een aardige serie neer en de eerste periode verloren we op doelsaldo. We zijn sterk uit de winterstop gekomen, iedereen was fit en over het algemeen waren er maar weinig blessures.
Al snel zag je dat het tussen Hengelo en ons ging. In maart moesten we naar Hengelo en verloren daar terecht. Daarna hebben we twee mindere weken gehad, maar bleven we wél rustig. We hebben ook uitgesproken dat we uit de laatste vier wedstrijden twaalf punten wilden halen en dat we daarna wel zouden zien wat dat ons brengt aangezien Hengelo toen de beste papieren had. Na de laatste wedstrijd waren die twaalf punten genoeg om kampioen te worden.
In het begin was ik voorzichtig. Gaandeweg het seizoen zag ik dat mijn ploeg er lekker in zat. Mensen begonnen er steeds vaker over en ik probeerde dat altijd een beetje te negeren. Na de een-na-laatste speelronde kon dat niet meer, want we hadden het in eigen hand en speelden de laatste wedstrijd thuis. Het gevoel in de groep was goed en de titel ging terecht naar ons.
